آدم اهمال‌کار و تنبلی مثل من هیچ جوره تن به کار نمی‌ده. هزاران بار برنامه ریزی می‌کنه. گاهی خوش‌بینانه و گاهی واقع‌گرایانه. اما به هرحال تهش کاری نمی‌کنه.

با این وجود حس می‌کنم هر اقدام کوچیکی که کمی بیشتر من رو از وقت تلف کردن دور کنه و به کار تشویقم کنه مفیده.

محدود کردن شبکه‌های اجتماعی

یکی از چیزهایی که وقت همه ما رو می‌گیره. و بهترین راه فرار ما از دست کارهای مفید، شبکه‌های اجتماعی هستن. چند وقته که کلا از اینستاگرام روی موبایل لاگ اوت کردم و دیگه هم قصد ندارم وارد حسابم بشم از روی موبایل. اما روی کروم کامپیوتر هست. البته روی همین کروم کامپیوتر هم روی چندین بار چک می‌کنم اما به هرحال باز از این که روی موبایل باشه بهتره.

برای تلگرام هم همین برنامه رو دارم. می‌خوام از روی موبایل پاکش کنم و از روی تلگرام دسک تاپ واردش بشم. تازه چون دردسر بیشتری نسبت به اینستاگرام داره رغبتم بهش کمتر هم می‌شه.

یادآوری زمان و عمر

یه اقدام ریز دیگه هم هست که می‌خوام انجام بدم. دوتا تقویم دیواری هست که باید چاپ‌شون کنم. یکی‌شون «تقویم عمر» و دیگری تقویم شمسی معمولیه. تقویم زندگی هفته‌های گذشته و هفته‌های باقی ماندۀ عمر رو نشون میده.

حس می‌کنم اگه مدام در دنیای فیزیکی بهم یادآوری بشه که تا آخر سال و تا پایان عمر تقریبا چقدر زمان دارم شاید بیشتر ترغیب بشم به وقت تلف نکردن.

پی نوشت

وقتی من از بهره وری می‌نویسم آدم چاقی رو تصور کنید که از رژیم سالم و ورزش حرف می‌زنه. اما خب به هرحال حرکت میلی متری به سمت بهره وری بیشتر هم بهتر از هیچیه. کاچی به از هیچی. پست کوتاه مسخره هم بهتر از هیچی.