یک – مطالعۀ مقالات اینترنتی
من در اینترنت مقالات مربوط به موضوعات موردعلاقه‌ام رو میخونم. مخصوصا راجع به چیزای روانشناسی. الآن که دارم فکر میکنم میتونم نقد و بررسی فیلم‌ها و کتاب‌ها رو هم به انگلیسی بخونم!
یا می‌تونید اگر (برخلاف من) اخبار ورزشی رو دنبال می‌کنید به جای سایتهای ایرانی از سایتهای خارجی بازدید کنید.
یا می‌تونید یک وبلاگ شخصی پیدا کنید. که البته این هم الآن به ذهنم رسید و حتما امتحان میکنم. 🙂
چند سایت خوب که لزوما برای شما جدید نیستن اما من زیاد ازشون بازدید میکنم:
wikiHow: از طریقۀ ساخت کاردستی تا تکنیک‌های یادگیری داخلش هست. البته هیچ ربطی هم به ویکی پدیا نداره. معمولا هم مطالبشون نسبتا علمیه. مثلا مطلبی که دربارۀ روابط عاطفی نوشته شده، نه توسط یک نویسندۀ اینترنتی و تحقیقات، بلکه توسط یک روانشناس نوشته شده. به علاوه نوشته‌هاشون تاحدی استاندارد هست و خیلی از کلمات سخت و عامیانه استفاده نمی‌کنن.
markmanson.net: وبلاگ نویسندۀ کتاب تحسین شده و پرفروش «هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها». مطالب جالبی داره. بیشتر دربارۀ زندگی و روانشناسی و … می‌نویسه. از f-word و اصطلاحات عامیانه زیاد استفاده میکنه.
Bestify Me: این سایت هم به موضوعات روانشناسی و سلامتی می‌پردازه. اپلیکیشن هم دارن. و تاحدی زیادی هم formal می‌نویسن. اعتراف میکنم ظاهر مطالب توی سایتِ دسکتاپی‌شون به جالبی اپ نیست. ضمنا بخشی از مطالب سایت نیاز به اکانت ویژه دارن.
Daily Infographic: این سایت همونطور که از اسمش معلومه مرجع اینفوگرافیک هست. از سیاست گرفته تا سرگرمی و آموزش، همه موضوعی دارن.
دو – گوش کردن پادکست
من به پادکست‌های انگلیسی هم گوش میکنم. البته به جز اون مدتی که از اپ «BBC Learning English» استفاده میکردم و هم متن داشت و هم صوت، از بعد اون منبع خاصی نداشتم.
خوبی پادکستِ انگلیسی اینه که هم زبان تقویت میشه و هم محتواش رو یاد می‌گیریم یا ازش لذت می‌بریم.
من خیلی اهل پادکست نیستم اما توی این پست چند لینک برای معرفی پادکست‌های خوب گذاشته بودم: فرصت‌هایی که معمولا از دست میدیم
سه – تماشای ویدئو
کلا وقتی یادگیری متنی با تصویر یا صوت و حتی هردو ترکیب بشه، اثربخش‌تره. می‌تونیم هرویدئویی که دوست داریم توی یوتیوب نگاه کنیم. فقط باید یادمون باشه هدف اصلی یادگیری زبانه. می‌تونیم بار اول برای خود ویدئو ببینیم. اما از دفعات بعدی کلمه‌برداری کنیم و توجه‌مون به کلمات و قوائد باشه.
البته که تماشای استندآپ کمدی و ویدئوهای فان لذت‌بخشه، اما برای بیشتر کردن نفع‌مون می‌تونیم ویدئوهای آموزشی مثل تد تالک نگاه کنیم.
چهار – نوشتن یادداشت‌های روزانه
اگر اهل یادداشت روزانه هستید، می‌تونید همیشه یا حداقل هفته‌ای چندبار، یادداشت‌هاتون رو به انگلیسی بنویسید. این روش واقعا موثره. البته ممکنه که خیلی به خودمون برای استفاده از واژگان سخت یا نامتداول فشار نیاریم اما حداقل آموخته‌هامون تثبیت میشن.
این روش چیز عجیب یا پیچیده‌ای نیست اما من اولین بار به توصیۀ محمدرضا شعبانعلی عزیز در این پست، از این روش استفاده کردم.
پنج – صحبت کردن
برای تقویت مهارت speaking می‌تونیم با خودمون (چه جلوی آینه یا برای ضبط صوت یا برای ارواح) انگلیسی حرف بزنیم. همون چیزهای روزمره‌ای که تو دل‌مون می‌مونه رو می‌تونیم با گفتن، تخلیه کنیم.
خوبی ضبط صدا اینه که بعدا گوش میکنیم و اشکالات لغوی، گرامری و تلفظی‌مون رو متوجه می‌شیم. و جلوی آینه صحبت کردن هم خوبیش اینه که روی مهارت سخنوری‌مون اثر مثبت داره. پس میشه با یک تیر چند نشون زد.
حتما این هدیه رو به ما بده برای کسایی مثل من که وقت ندارن هر وبلاگی رو زیر و رو کنن این خیلی فرصت خوبی به حساب می آید که وقت ادم رو سیو میکنه.
درمورد استعاره هم میتونم بهت پیشنهاد کنم شعر بخونی اگه از شعرهای غلمبه سلمبه وکلاسیک میترسی یا نمیفهمیشون با شعر نو شروع کن مطمئنم تجربه لذت بخشی میشه برات.
پیشنهادت درمورد اینکه از کم شروع کنم بنویسم خیلی عالیه باید از فردا این کار رو شروع کنم فکر کنم با یه دفترچه کوچیک بتونم خودم رو بیشتر به این کار ترغیب کنم.
بازم ممنون و موفق
چشم. حتما سعی میکنم امروز و در آینده یک سری لینکهای خوب رو به اشتراک بگذارم.
بابت پیشنهادت برای شعر هم ممنون. باید بیشتر به شعر توجه کنم. شاید باورت نشه اما اتفاقا با شعرای قدیمی راحت ترم. چون شعر نو قافیه نداره کلا حس میکنم کسی که سراییدتش شعر گفتن بلد نبوده. 🙂 و فقط بعد هر عبارت و جمله اینتر زده. 😅
امیدوارم نتیجه تمریناتت رو توی وبلاگت ببینیم. من برات آرزو میکنم شاد و موفق باشی.
نوید جان واقعا بهت تبریک میگم بابت سایت فوق العاده ات.
نکته اولی که به ذهنم رسید فونت زیبای سایتت و بود سرعت آپلود بالای اون.
و دومین نکته هم اینکه برخی از نوشته های قدیمی‌تر سایتت خراب شدن و باز نمیشن؛ اونا هم درست کن.
☺
سلام مهدی جان
ممنونم از بازخوردی که دادی. خوشحالم که از نمای سایت خوشت اومده. امیدوارم به محتویات سایت هم حس خوبی داشته باشی. 🙂
واقعا شرمنده ام بابت اون نوشته های خراب. ممنونم اطلاع دادی، حتما بررسی میکنم.
مهدی جان همین الان بررسی کردم.
روی مرورگر کروم ویندوز و اندروید هفت هشت پست اول (قدیمی ترین پست ها) و سه چهارتا پست اون وسطا (مثلا توی صفحه ۴) رو امتحان کردم و مشکلی نبود.
ممنون میشم اگر بیشتر شرح بدی که توی چه شرایطی بازشون کردی. (من متخصص نیستم و فقط دارم حدس میزنم) شاید مشکل از سمت سایت نبوده. پس این رو هم در نظر بگیر که شاید در اون لحظه سرعت اینترنت یا مرورگرت مشکل داشتن.
اما اگر زمانی که سایتهای دیگه راحت باز میشن، نوشته های اینجا (اونم قدیمی هاش) باز نمیشن قطعا مشکل از اینجاست.
لطفا اگر تونستی یک بار دیگه اون نوشته ها رو امتحان کن. بازم ممنون که اطلاع دادی و ببخشید بابت این مشکل.
سلام
من امروز با تو و وبلاگت آشنا شدم( البته نه کاملا!)
نمیخوام فقط به گفتن اینکه خخخخخخخخخخخیلی خوبه که مستمر می نویسی بسنده کنم ولی باید بگم واقعا خیلی عالیه بهت غبطه می خورم..
طراحی سایتت جذب کننده و زیباست و رنگ آبی خیلی فضای اینجا رو صمیمی تر کرده ولی شاید اگه یکم تنوع رنگی رو توی یه قسمتایی از سایت مثل هدر یا فوتر تغییر بدی محیط شادتر به نظر برسه اما همینطوریم کیفیت سایتت بالاست.
اصلا به روحیات و مطالبی که تا اینجا ازت خوندم نمیاد که رشته کامپیوتر خونده باشی بیشتر به انسانیا میخوری (خودمم انسانیم)
راستی اینکه تو می تونی با وجود کنکوری بودن بنویسی خودش به شیوه عجیب و غریبی من رو متحیر کرده(البته پستی که درمورد دانشگاه رفتن و انتخاب رشته و اینا گذاشتی رو خوندم و حتی خودمم نسبت به دانشگاه یه دیدگاه نرمم هیچی نمیشه! دارم)
لحن متن هاتم واقعا حس و حال خوبی به خواننده میده انگار که یکی مثل خودش باهاش درمورد مسائل و مشکلات حرف بزنه .
خیلی راه خوبی رو در پیش گرفتی. کاش منم یکم اراده تو رو توی وبلاگ نویسی داشتم وحتی اگه هر روز نمی نمی نویسم لااقل هفته ای یکی دوتا پست رو می گذاشام…
پیشنهادی برام نداری؟
راستی تو چطوری روزانه می نویسی؟ منظورم اینکه که چند کلمه و چه وقتایی؟ اگه یه راه حلی واسه کسی که داره برا کنکور میخونه به ذهنت می رسه لطفا بگو… ممنون میشم…
و در نهایت باید بگم:
کارت درجه یکه…
برو جلو
نترس
و به یاد داشته باش…
گور بابای دانشگاه 🙂
سلام ستاره جان
ازت ممنونم که برام یه کامنت (اونم از نوع دلگرم کننده) گذاشتی. راستش الآن که گفتی من مستمر مینویسم از خودم خجالت کشیدم. چون خیلی هم رعایت نکردم. یه مثال بهتر برای نظم وبلاگ حسین قربانی عزیزه (شاید توام بشناسیش) من خودم به ایشون غبطه میخورم.
بین خودمون بمونه ولی اگر توی پست ها یکم بگردی به یه سری پست با عنوان هایی مثل نوشته پوچ یا خالی برمیخوری. اینا رو زمانی که میگذاشتم به خودم قول دادم، توشون رو با نوشته های خوبی پر کنم. هنوزم قراره. پس من یه تقلب ریز کردم.
اما بازم از خودم راضی ام چون واقعا روزایی که ننوشتم شرایط خیلی خاص بوده. یا از شدت خستگی بیهوش شدم یا سفر بودم.
و اما ظاهر سایت. خوشحالم که خوشت اومده. برای خود منم موقع انتخاب قالب سایت، پویایی و جذابیت (بصری) خیلی مهم بود.
راستش خودمم مثل تو حس میکنم که رشته های انسانی بیشتر به دردم میخورن. در مورد اینکه چی شد اومدم کامپیوتر و برنامم برای ادامه تحصیل (البته چیزی که الان تو ذهنمه – شاید نظرم عوض بشه) توی مطالب سری تحصیل نوشتم. و احتمالا اگر چیز جدیدی باشه مینویسمش.
خودم هم بین اینکه شکسته (خودمونی) بنویسم یا نگارشی مونده بودم. حتی یکی دوتا از پست ها رو به صورت املای کتابی نوشتم اما به دل خودم ننشست. به نظرم هرکدوممون به مرور لحن (و شخصیت یا امضا) خودمون رو پیدا میکنیم. هم توی این مورد هم توی بحث ظاهر سایت، فقط اون دو هفتۀ اول ذهنم درگیر بود، بعدش گفتم حالا فعلا بنویس تا بعد کم کم یه کاریش میکنی. الگوی من توی وبلاگ نویسی معلم عزیزم شاهین کلانتری و محمدرضا شعبانعلی عزیز هستن. اگر دقت کنی لحنشون بیشتر مایل به نگارشی هست اما با اینحال من خیلی احساس خوبی به نوشته هاشون دارم. شاهین کلانتری یک بار از کسی نقل کرد (شاید حرف خودشون بود): «هنر توی اینه که جوری نگارشی (رسمی) بنویسی که مخاطب توی ذهنش خودمونی بخونه.» فکر کنم راه زیادی تا اونجا داریم. 🙂
راستش من خودم نسبتا خیلی تنبلم. 🙂 (ایکاش میشد برات کلی لینک بزارم اینجا که بخونی – از بحث اراده گرفته تا کنکور و دانشگاه) قول میدم یکی دوروز آینده چندتا لینک خوب بزارم توی جواب دیدگاهت.
همین که اسمت رو دیدم، به نظرم آشنا اومد. توام مثل من (و احتمالا قبل تر از من) با شاهین کلانتری آشنایی دیگه. من به حرفهاش عمل کردم. راستش اصلا کل قضیه (این وبلاگ) از یه کامنت شروع شد که من گذاشتم جدی تشویقم کرد به راه اندازی سایت شخصیم. من هم چند بار بهانه آوردم و … ولی بازم ترغیبم کرد. خلاصه سایت رو راه انداختم.
پس به نظرم بهترین منبع برای اینکه چگونه بنویسیم سایت شاهین عزیزه. اما من خلاصه چیزایی که خیلی برای من موثر بودن رو میگم:
۱٫ من برای روزایی که واقعا چیزی برای نوشتن نداشته باشم یکی دوتا راه فرار (به جز ننوشتن) دارم. مطالب سری جملات قصار و گسترش دامنه واژگان و چیزهای اینجوری، مطالبی هستن که تقریبا وقتی چیزی برای گفتن ندارم مینویسم. چیز خاصی نیست، چندتا جمله قصار (یا بیت شعر) ترجیحا با مضمون مرتبط جمع میکنم، خودشون و نظر یا تداعی خودم رو مینویسم.
۲٫ معمولا اگر کاری رو (هرچند سخت) و به زور و بدون علاقه فقط برای پنج دقیقه انجام بدیم، به احتمالا زیاد ادامه اش میدیم. پس یه شانسی بده. اول صفحۀ نوشتن رو بیار، دستت رو روی کیبورد بزار و بعد، فکر کن که چه چیزی برای نوشتن هست. دیگه تهش اینه که خاطره مینویسیم دیگه 🙂 . باز خاطره نوشتن هم نوعی از نوشتنه و بهتر از ننوشتنه.
____________
البته درک میکنم که به خاطر کنکور کمبود زمان (یا حداقل احساس کمبود زمان) میکنی. چند پیشنهاد دارم.
۱٫ در مورد مدیریت زمان و راهکارهاش مطالعه کن. پیشنهاد من سری مطالب مدیریت زمان متمم هست. به عنوان کاربر آزاد میتونی بهش دسترسی داشته باشی. برای من که خیلی خوبه. یه هفته ست به طور مداوم دارم درسهاش رو میخونم.
۲٫ (اگر کنکوری بودم) حتما روی مهارت های ذهنی از جمله مهارت یادگیری، مطالعه، حافظه و … کار میکردم.
۳٫ به نظرم اگر واقعا خیلی حس میکنی وقت نداری یا چیزی برای گفتن نداری (که مطمئنم داری ولی در ناخودآگاهته)، حداقل یک تصویر یا جمله قصار پیدا کن، یک خاطره، یا هرچیز دیگه ای؛ و فقط بنویس. هرچقدر کم هرچقدر بی کیفیت. منظورم اینه که عذاب وجدان نداشته باش که بده یا کمه. کاچی به از هیچی. توی همین درس متمم (البته برای کاربران کامل نمایش داده میشه) درباره فرار رو به جلو چیز جالبی نوشته. نوشته، اگر مثلا امروز نمیتونی برای فیزیک یا شیمی (منظور یک کار سخته) مطالعه کنی، باز خوندن ادبیات یا زبان (یه چیز راحت تر و با رنج کمتر) بهتر از کلا مطالعه نکردنه.
۴٫ توصیه من برای نوشتن، توصیه استادمه، آزادنویسی. هفته ای سه یا چهاربار آزادنویسی میکنم و متوسط ۳۵۰ کلمه مینویسم ولی مینویسم.
ببخشید اگر به نظر میاد رفتم توی حالت توصیه کردن و معلمی. همه اش آموخته هایی بود که از اینور و اونور جمع کردم.
بازم ممنون بابت روحیه دادنت. خوشحالم کردی. امیدوارم این سر زدن ادامه دار باشه و البته من لیاقتش رو داشته باشم (با نوشته های باارزش).
این بحث دانشگاه واقعا چیز مسخره ایه.
برات توی کنکور آرزوی موفقیت دارم. به خودت اعتماد داشته باش و استراحت کن. هدیه ام برات این نوشته ها از محمدرضاست. خیلی به دردت میخورن.
shorturl.at/ahvI7
shorturl.at/fmYZ4
(ببخشید لینکهاش مستقیم نیستن باید کپی کنی توی قسمت بالای صفحه مرورگر)
کلا نوشته های محمدرضا شعبانعلی رو برای همۀ ابعاد زندگی و نوشته های شاهین کلانتری رو برای نوشتن و توسعه فردی (و خیلی چیزهای دیگه) توصیه میکنم.
ببخشید طولانی شد.
نه بابا طولانی چیه!!!!
عالی بود
آره شاهین و محمد رضا رو که یک سال یک سال و نیمه که میشناسم اما می دونی زیاد با متمم سر و کار ندارم حتی دوبار برای خودم پروفایل ساختم اما اطلاعاتم رو گم کروم و دیگع یراغش نرفتم ولی درمورد ایده کار محمد رضا توی مدرسه متمم باید بگم بی نظیر و شاهکاره! با گفته های تو حتما باید برم و یه کاربر فعال بشم(قاعدتا وقتی ادم هزینه میکنه پای خزینشم وا میسته!) ولی وبلاگ شاهین رو مستمر دنبال میکنم و داستان راه انداختن وبلاگم هم مثل داستان سایت تو هستش دقیقا!
درمورد نوشتن همه توصیه هایی که کردی رو الانم تا حدودی انجام میدم اما متاسفانه هر روز نمیتونم بنویسم ولی قطعا توی طول هفته یه چیزایی می نویسم(بحثش خیلی گستردست یه داستان خیلی طولانیه از اتفاقایی که اخیرا برام افتاده!)
ازاد نویسی هم که دوست خوب وقتای اضافمه ولی احساس میکنم کمه! اصلا دارم سر این قضیه عذاب میکشم! وجدانم درد میکنه باور کن!
ممنون به خاطر توصیه هات سعی میکنم حتما بهشون بیشتر توجه کنم…
درمورد لحن نوشتم درست میگی هنوز باید خیلی بنویسیم تا راه بیوفتیم و دستمون بیاد چیکار کنیم
مرسی به خاطر تمام اون لینک های خوبی که دادی و وقتی که برا جواب دادن گذاشتی..
خیلی خوب خییییلی!
امیدوارم بهترین ها برات اتفاق بیفته!
فعلا مجبورم به این جواب کوتاه بسنده کنم ولی توی کامت های بعدی جبران میکنم!
بازم ممنون
و اینکه خیلی خوبه که اینقدر خوش فکری
موفق باشی!
خوش به حالت من یکی از حسرت هام اینه که زودتر با شاهین و محمدرضا آشنا میشدم. جدی میگم.
متمم هم همینطور. یک سال پیش اتفاقی برای تحقیق درباره نقشه ذهنی به متمم رسیدم اما نفهمیدم چیه. تا اینکه شش هفت ماه پیش اومدم سراغش و پراکنده تعدادی از مطالبشون رو خوندم.
الانم دارم به صورت تقریبا مستمر درس مدیریت زمان رو دنبال میکنم.
راستی درباره اکانت متمم، منم کاربر آزاد (رایگان خودمون) هستم، کاربر آزاد با بازدیدکننده ای که اکانت نداره فرق داره.
این صفحه لیست دوره هاییه که برای کاربران رایگان کامل هستن.
https://motamem.org/درسهای-مدیریتی،-روانشناسی-و-عمومی-کار/
___
پس چه بهتر. میدونی باید چیکار کنی. مثل من. منم میدونم باید بیشتر آزادنویسی کنم و شروع کنم به نوشتن صفحات صبحگاهی اما نمیکنم.
به نظرم بهتره برای کم نوشتن عذاب وجدان نداشته باشی. تازه یه راهی هم هست. با خودت قرار بذار که مثلا روزی ۱۵۰ کلمه (از قصد مقدار کم گفتم) بنویسی. حالا چون خیلی کمه دیگه قاعدتا از شروع کردنش کمتر میترسی. شروع کن و قول بده به خودت که حتما حداقل ۱۵۰ کلمه (یا هرمقداری که دوست داری – اصلا یه پاراگراف) بنویسی. خوبی دیگه اش اینه که نوشتن حجم کم راحته و زود تموم میشه و توام چون به قولت عمل کردی حس خوبی خواهی داشت. حالا اگر مثلا دوبرابر حد تعیین شده بنویسی، دیگه خیلی احساس خوبی بهت دست میده. 🙂
راستی خوب شد گفتی لینک. فردا یه پست به جز پست اصلی میزارم شایدم یه دسته بندی جدید اضافه کنم برای لینک های پیشنهادی. انقدر که محمدرضا و شاهین و وبلاگهای دیگه پستهای خوب دارن ارزش دارن با بقیه به اشتراکشون بزارم.
من برات آرزوی موفقیت توی همه چیز رو دارم.
راستی سعی میکنم به وبلاگت مداوم سر بزنم. الانم یکی دوتا از نوشته هات رو خوندم. یک مهارتی که من ندارم (ولی تو داری) استعاره‌ست. خیلی خوبه که بتونی به زیبایی تشبیه کنی. مثل تشبیه چین و چروک انگشتان دست به اخم.
اگر بخوام به تو یا بقیه مخاطبین احتمالی یه هدیه بدم گلچینی از لینک بهترین مطالب محمدرضاست که همین فردا و بعدا به صورت ادامه دار میزارم.