من نوشتن رو دوست دارم. در واقع اینجا تمرینی برای نوشتن هست. دارم سعی میکنم مهارت نوشتنم رو پرورش بدم.
بهترین بهانه برای ننوشتن اینه که بگم واقعا چیزی برای گفتن وجود نداره. به این نکته اشاره کنم که این اواخر مطالعه‌ام به شدت کم شده. و گاهی حس میکنم نسبت به چیزی که الان باید می‌بودم خیلی سطحی‌تر و بی‌سوادتر هستم. دلم می‌خواد هرروز متمم بخونم. دلم می‌خواد هرروز بیشتر از یک ساعت کتاب بخونم. ولی بیشتر از هدف رویاست. مثل آدم چاقی شدم که نشسته جلوی تلویزیون و چیپس می‌خوره و آرزوی اندام ایده‌آل داره. آمان از تنبلی و اهمالکاری. جدیدا حتی آزادنویسی…
ادامه مطلببرای کم‌نویس‌ها و ننویس‌هایی مثل من همیشه ننوشتن راحت‌تر از نوشتن در وبلاگ هست. اشتباه بزرگ من اینه که برای اینجا موضوع اصلی ندارم. که البته این هم یک دلیل مشخص داره. من هنوز به صورت صد درصدی به مسیر شغلی و تخصصی‌ام مطمئن نیستم. ممکنه دو ماه دیگه کل برنامه‌هایی که توی این یک سال برای آینده ریختم رو بریزم دور و از اول برنامه ریزی کنم. بگذریم. ما معمولا راه حل مشکلات‌مون می‌دونیم. فقط عمل نمی‌کنیم. چرا نمی‌نویسم؟ چون همیشه یک موضوع مشخص…
ادامه مطلبچون با نوشتن احساس سبکی میکنم. انگار بار کلمات از روی مغزم برداشته می‌شه و به روی کاغذ میاد. چون با ثبت وقایع و حال و احوال، حس میکنم در آینده دستم به منبعی از نوستالژی و خاطرات وصله. چون با نوشتن چندتا از مشکلاتم رو حل کردم. با نوشتن دیدم به احتمالات و دانسته‌ها و شرایط بهتر شد. چون با نوشتن حس کردم کیفیت یادگیری ارتقا پیدا کرد. چون حس میکنم هرچه بیشتر بنویسم بیشتر احساس «ندانستن» میکنم. …
ادامه مطلبمن به صورت خودآگاه زمانی از معجزۀ حرف زدن آگاه شدم که کتاب «چرا باید زیادتر حرف بزنیم؟» از شاهین کلانتری عزیز رو خوندم. چرا گفتم خودآگاه؟ چون خودم قبلش بدون اینکه بدونم برای خود حرف می‌زدم و خودم رو حرف‌درمانی می‌کردم (اتفاقا من آدم حرافی نیستم). البته اشتباهم این بود که ویدئو ضبط می‌کردم. هم نگهداریش زحمت و فضای بیشتری رو می‌طلبید و هم کیفیت صدا (که اصل کاری بود) زیاد جالب نبود. اما بعد از خوندن کتاب ایشون، اومدم سراغ ضبط صدا. ضبط…
ادامه مطلباین کتاب متشکل از ۱۷ مقاله دربارۀ نویسندگی است. این مقالات در گذشته در روزنامۀ آفتاب منتشر شده‌‌اند. آقای کاظم رهبر زحمت گردآوری مقالات را کشیده‌اند. از ۱۷ مقالۀ کتاب، ۷ تای‌شان برای من جالب و آموزنده بودند. به نظر من این گونه کتاب‌ها که فقط گردآوری هستند شاید برای شخص پدیدآورنده، اعتبار یا افتخاری نداشته باشند (حداقل اگر من بودم، به‌شان افتخار نمی‌کردم) اما باید یک نفر قبول زحمت کند و مطالب باارزش را در کنار هم بیاورد. حالا می‌خواهم از بخش‌هایی که به…
ادامه مطلبچند تکنیک برای راحت‌تر و بهتر نوشتن این‌ها درس‌هایی هستن که من تا به حال از معلم نویسندگی‌ام، شاهین کلانتری عزیز یاد گرفتم. البته سعی میکنم مواردی رو نام ببرم که خودم به صورت عملی استفاده کردم. آزادنویسی اولین و بهترین روش برای راحت نوشتن و در نتیجه بهتر نوشتن اینه که آزادنویسی کنیم. من روزی حداقل ۲۰۰-۳۰۰ کلمه آزادنویسی میکنم. آزادنویسی یعنی چی؟ یعنی «دست‌مون رو می‌ذاریم روی کیبورد یا قلم رو می‌ذاریم رو کاغذ و شروع می‌کنیم به نوشتن.» اما این درواقع یک…
ادامه مطلبدیباچه از معلم نویسندگی عزیزم آقای کلانتری زیاد شنیدم که: «کیفیت خود به خود پس از کمیت می‌آید.» محمدرضا شعبانعلی عزیز هم یک مطلبی خیلی وقت پیش نوشته بود با عنوان: دربارۀ تلاش و تصادف. پیشنهاد میکنم مطلب کوتاهی که نوشتن رو بخونید. ایشون از حضرت عیسی نقل کردن: «چاله بکنید. باران خواهد آمد.» من به تازگی کتاب «چگونه می‌نویسم – ۱۷ روش از ۱۷ نویسندۀ خلاق معاصر» رو شروع کردم. فصل اول مقاله‌ای (یا مجموعه نوشته‌هایی) از جیمز کلیر دربارۀ خلاقیت هست. جیمز کلیر…
ادامه مطلب